Joke’s oog is in de nacht niet beter geworden. Ze wordt wakker en kan slecht tegen het felle licht en geeft aan er ook wel wat pijn aan te hebben. Voor haar geen dag zwembad zoals we eigenlijk van plan waren dus. Joke blijft achter in de verduisterde slaapkamer en ik ga met de meiden naar het zwembad. In het zwembad start ik altijd met tien baantjes heen en weer om toch een beetje beweging te hebben. Lotte doet standaard met me mee. Sarah vindt dat maar niks. Die hoopt iedere keer dat we dat niet doen, maar weet inmiddels dat dat eigenlijk standaard de start van het zwemmen is. Als Lotte en ik klaar zijn is Sarah eigenlijk al wel klaar met zwemmen en gaat op één van de ligbedjes liggen. Lotte en ik proberen met een beachball set een balletje zo vaak mogelijk over te slaan in het zwembad. Dat is nog behoorlijk lastig. Vaak komen we niet verder dan vier keer over slaan. Het is wel vermakelijk. Tussen de middag gaan we lunchen in het appartement. Joke zit boven, maar met haar zonnebril op. Het gaat echt niet goed. Ze twijfelt zelfs of er geen dokter aan te pas moet komen, want op de website van thuisarts staat dat pijn aan de ogen, niet goed tegen fel licht en wazig zien wel alarmsignalen zijn. Ze besluit uiteindelijk de komende nacht nog maar af te wachten en als het morgen echt niet beter gaat eerst de huisarts thuis te bellen.
Na de lunch laten we Joke wederom achter en gaan nog een keer naar het zwembad. Daar halen Lotte en ik ons record van de dag met 17 keer over slaan. Die avond eten we lasagne. Gewoon een kant-en-klaar versie die we bij de Lidl gekocht hebben en alleen maar de oven in hoeft. Een studentenmaal, maar prima om een keer te doen hier. Achteraf was het misschien een beetje te weinig, want met name onze jongste puber eet duidelijk meer. Die had nog wel wat gelust, maar we hebben alleen nog wat sla voor d’r. We kijken in de avond nog een aflevering van B&B vol liefde dan gaan de meiden naar bed. Daarna kijken Joke en ik nog een aflevering van S.W.A.T. die we gedownload hadden. Terwijl we dat kijken horen we één of ander beest het half open raam in vliegen. Het klonk als een flinke libelle. Binnen is ie niet te zien, dus we gaan er vanuit dat hij meteen weer naar buiten gevlogen is. Als de serie afgelopen is gaan wij ook naar bed. Duimend dat Joke’s oog vannacht goed hersteld, zodat we morgen weer een dagje er op uit kunnen.
Dixidito 