Inmiddels al weer over de helft van ons weekje Hochsauerland, maar we gaan nog zoveel leuke dingen doen en hebben ook alweer zoveel leuke dingen beleefd…
We begonnen de donderdag een stuk beter, doordat de meisjes (en dus wij ook) een betere nacht hadden gehad. Sarah kroop lekker dicht tegen mama aan in bed en keek naar de Duitse kindertelevisie. Daarna op ons gemakje naar het zwembad. En eenmaal in het zwembad wilden Sarah en Lotte meteen beginnen bij de glijbaan. Zo gezegd zo gedaan. Daarna nog even lekker dobberen in de zwembandjes en dan lekker een broodje eten.
Na het broodje gingen we op onderzoek uit naar andere glijbanen in het zwembad. Er waren namelijk nog twee bassins waar glijbanen in uitkwamen en waar ook gewoon ouders met kleine kinderen uit stapten. Ietsje hoger dan de inmiddels al bekende glijbaan. De buis was echter ook een stukje kleiner, waardoor ik voor mijn gevoel niet rechtop kon zitten. Gevolg was dus dat ik ging liggen, maar het gevolg daarvan is weer dat ik heel erg hard ga. Als een speer gingen Sarah en ik naar beneden. Bijna onderaan kronkelde de glijbaan flink en knalde Sarah met haar hoofd tegen de zijkant, daarna bij het uitkomen van de buis een dikke plens water over haar heen. De arme meid helemaal in paniek. En ik natuurlijk balen dat ik niet gewoon was blijven zitten. Joke heeft Sarah vervolgens een half uur lang moeten kalmeren, voordat ze weer van een glijbaan durfde. Maar uiteindelijk deed ze dat gelukkig en kon ze heel rustig zeggen: “papa je moet niet meer gaan liggen hoor, gewoon zitten, anders ga je veel te snel”. Ja schat, zal ik doen meisje.
We verlaten het zwembad om op tijd te zijn voor de Kids Parade in de Market Dome. Vorig jaar vond Lotte dat nog zo eng met ‘de mevrouw met de gele veren’. Eens kijken hoe het dit jaar verloopt. We nemen plaats op een terrasje en bestellen een slush voor de meisjes en nemen zelf koffie en thee met een gebakje. Dan begint de show. Lotte kruipt meteen helemaal in Joke en vraagt haar om te gaan lopen. Maar uiteindelijk hoeft dat niet. Als ze maar helemaal dicht tegen Joke aangekropen mag zitten dan durft ze het toch een beetje aan.
Joke en Sarah hadden samen afgesproken dat we die avond pannenkoekjes zouden eten. We hadden immers pannenkoekmix meegenomen van thuis. Alleen waren we stroop en suiker vergeten. En tja, alleen jam op de pannenkoek dat ging er bij Sarah niet in. Vreemd genoeg was het parkwinkeltje om 16.00u al dicht op donderdag en dus besloten we dan maar in het pannenkoekrestaurantje op het park te eten. Maar voordat we dat gingen doen eerst nog even wat spelletjes spelen bij automaten in de Market Dome. Zo was er een Bob de Bouwer shovel waar je balletjes mee moest graven en konden de meiden een autootje besturen waarmee ze uiteindelijk een soort verrassings-eitjes mee konden winnen. Echt blij werden ze echter niet van de inhoud daarvan. Onze kleine verwende nestjes. We wisten dat er bij de ingang zo’n groot grijp-spel stond. Zo’n spel waarvan je bij voorbaat weet dat je de grote knuffels er toch niet uit krijgt, maar waarmee je wel de altijd-prijs-garantie hebt. Je krijgt dan namelijk een balletje met daarin een verrassing. Er moest 2 euro in, wel erg veel, maar ach het is vakantie. Ik mijn best doen om een grote Iejoor knuffel te pakken te krijgen. En dan opeens… beet… hij tilt hem op… en hij gaat naar de zijkant… hij schudt hard heen en weer… maar de knuffel blijft in de grijper! En dus winnen we hem! En dat terwijl we de meiden hadden ingesteld op een balletje… dus je raadt het al. Dit klopte niet in hun ogen. Zo blij verrast als papa en mama waren met de winst van Iejoor, zo teleurgesteld en overrompeld leken de meiden. Nou goed. Dan nog maar een keer proberen. Maar nu lukt het natuurlijk niet. En nu hebben we 1 balletje en 1 Iejoor. En dus moet er nog een keer gegrepen worden om óf nog een knuffel óf nog een balletje te krijgen. Het werd het laatste.
Helemaal beduusd van de winst van de Iejoor beer lopen we terug naar het pannenkoekrestaurantje. Daar bestellen we allemaal een lekkere pannenkoek. Als we die achter de kiezen hebben keren we terug naar ons huisje en hoeft Sarah geeneens meer een verhaaltje. Zo moe en voldaan is ze van de dag.
Vandaag was de dag dat we naar de kabelbaan in Willingen gingen. We deden het ’s morgens weer rustig aan en kochten vervolgens kaartjes bij de receptie van Center Parcs. Vervolgens op weg naar Willingen. We waren al eerder in dit dorpje geweest om boodschappen te doen, dus de weg was al bekend. We parkeren de auto op de ruime parkeerplaats en lopen richting de kabelbaan. Sarah en Lotte hebben er echt zin in. We stappen in en de reis naar boven begint. Vanuit het baantje hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Grappig om te zien waar normaal de skipistes liggen en nu alleen grasland te zien is. Het gaat heel gestaag omhoog maar het bakje is zo modern en stevig dat het niet eng is. Bovenaan is een toren en die kunnen we met ons kaartje ook bezoeken. De toren heeft gelukkig een lift en dus zijn we in een wip boven. De meiden vinden er boven niet veel aan, omdat er niets te spelen is. Zo vlot als we boven zijn, zijn we dus ook weer beneden.
Eenmaal beneden gaan we een stukje wandelen, want Sarah wil haar boterhammetje graag ‘in het bos’ eten. We lopen een eind richting bos en komen dan bij een bord uit. Op dat bord staat te lezen dat er in 2007 een enorme windhoos over Europa geraasd is. Deze heeft op de plek waar we dan staan een enorm stuk bos als luciferhoutjes omgeblazen. Ze hebben die bomen allemaal laten liggen en er een klim- en klauterpad overheen gelegd. Dat pad is een enorm leuk stukje voor de meiden (en voor ons). Ze klimmen en klauteren tussen de omgevallen bomen door. Er zijn hekjes en trappetjes gemaakt, waardoor het ook voor onze kleine meiden goed te doen is.
Als we uiteindelijk weer bij het begin uitkomen lopen we nog een eind door. Het pad heeft namelijk nog niet voldoende bomen om ons heen om het voor Sarah een bos te laten zijn. En ze wilde toch echt graag haar boterham in het bos opeten. Na een eind lopen komen we bij bankjes en een klein huisje. Daar vinden we het echt wel welletjes. Het is inmiddels namelijk ook best fris en er lijkt regen op komst. Sarah heeft het er even moeilijk mee, maar vindt het dan toch goed dat ze haar boterhammetje in het huisje opeet.
Als plots de regen in lijkt te zetten proberen we zo snel mogelijk terug te keren naar de kabelbaan. Dan blijkt pas hoe ver we al gelopen zijn. Gelukkig hebben we de regenhoes voor de buggy en een paraplu mee. Als we eenmaal weer bij de toren zijn is het alweer droog. We nemen de kabelbaan terug naar beneden en rijden weer naar het park terug.
Daar eten we Hollandse pot: bloemkool en aardappeltjes. Na het eten gaan we nog even naar de House of Games in de Market Dome, waar Sarah en Lotte een spelletje luchtvoetbal spelen. Vooral Lotte heeft daarin de grootste schik.
Dan is het alweer tijd om te slapen en kunnen we weer een paar enerverende dagen bijschrijven.
Dixidito 