Gisteren lekker op tijd ontbeten en spulletjes gepakt voor het zwembad. De Aqua Mundo ging pas om 10.00u open, maar we waren al om 9.00u in de Market Dome. We hadden dus volop de tijd voor de meisjes om even op de draaimolens te zitten. Uiteindelijk was het bijna 10 uur en stonden we te wachten voor de Aqua Mundo… “duurt zo lang papa”, zegt Lotte. Ons kleine meisje heeft een nieuw zinnetje geleerd en gebruikt hem te pas en te onpas… “duurt zo lang”. Maar ze had wel gelijk… het duurde ook lang. Uiteindelijk konden we om 10.15u er pas in.
Eenmaal binnen waren we in een mum van tijd omgekleed. Het scheelt toch wel als het lekker ’s zomers weer is en je niet zoveel kleren hoeft uit te trekken. In het zwembad op zoek naar het kinderbadje. Spulletjes een plekje geven en lekker het water in. De meiden vinden het zo leuk in het zwembad! Even later het diepere bad in en lekker dobberen door de stroomversnelling. Die leidt naar buiten toe en komt aan de andere kant van het bad weer naar binnen. Buiten heb je een mooi uitzicht over Medebach, het dorpje waar Center Parcs in ligt. Later weer even in het peuterbadje waar de meiden mama overgieten met water. En een lol dat ze hebben. Echt geweldig om te zien. Als Lotte zelf op het kleine glijbaantje klimt valt ze even achterover en gaat kopje onder. Ondanks dat ze even heel erg geschrokken is, durft ze vrijwel meteen weer van de glijbaan af. Onze stoere meid.
Even later ontdekken we onderweg naar het bubbelbad een glijbaan. Ik ga er met Lotte een keertje vanaf en ze is helemaal enthousiast. En dat terwijl ze toch aan het einde even een flinke klots water over haar heen kreeg. Maar ze vond het zo leuk dat ze meteen begon te roepen: “nog een keertje papa”. We besluiten eerst Sarah en mama te halen en dan met ons viertjes er vanaf te gaan. Sarah is net zo enthousiast als Lotte.
Eenmaal het zwembad weer uit doen we wat boodschapjes en laten de meisjes nog even spelen in de speeltuin voor het huis. Het is echt super mooi weer met een felle zon en dik 28 graden. We drinken lekker koele Punica (nostalgie :-)) en verhuizen later naar de achterkant van het huisje, waar de meiden nog even in de zandbak spelen. Dan gaan we naar binnen, om te voorkomen dat we levend verbranden.
Deze avond durft Sarah het wel aan om boven in het bed te liggen. Ze kruipt het hoekje in en Lotte slaapt lekker in het kinderbedje. Maar vanaf 3.00u is het gedaan met de rust. Sarah wordt wakker en wil eigenlijk niet meer slapen. Zo’n beetje ieder half uur moeten we erheen om haar te zeggen dat ze toch echt nog even moet slapen. Vanaf een uur of half vijf wordt het buiten licht en is ze er nog meer van overtuigd dat ze op mag staan. Uiteindelijk lukt het rond een uur of 6 om haar toch nog even een uurtje te laten slapen. Ik ben dan zelf in het kamertje ernaast gaan liggen, zodat ik er sneller bij kan zijn. Om 7u is het niet meer te rekken en laat ik ze op het kamertje spelen. Zelf dommel ik nog even wat in het onderste bed van het stapelbed. Joke en ik zijn gebroken.
Maar gebroken of niet. We gaan er toch een leuke dag van maken. Het slechte weer is nog even uitgebleven en dus besluiten we van het zonnetje te genieten en met de meisjes te gaan midget golfen. Als we het Sarah voorstellen moet ze er niks van hebben, maar als we eenmaal bezig zijn vindt ze het geweldig. Ook Lotte doet leuk mee. We doen niet aan punten, maar gaan gewoon gezellig het parcours af. Echt leuk om te zien hoe de dametjes het spel spelen.
Na de midget golf is het tijd voor boodschapjes. We willen bij een gewone supermarkt wat boodschappen inslaan, zodat we wat goedkoper uit kunnen zijn. In Willingen lijkt van alles te beleven en dus stellen we de navigatie op dat stadje in. Het ligt op zo’n 20km van ons park. Onderweg er naartoe vallen de meiden in slaap en als we eenmaal in het stadje zijn rijden we dus nog maar een stukje door. Zo’n 10 minuten na het dorpje wil ik omdraaien, maar zie een bordje Panorama en volg dat even. Dat panorama komt er niet. We komen wel uit op een Nordic Walking-pad. Een pad dat echter breed genoeg is voor één auto en dus rijd ik het verder op. We zien prachtige uitzichten, maar ik vraag me wel steeds meer af of we hier niet gaan verdwalen. Eenmaal bovenop een berg stel ik de navigatie weer in op Willingen. “De weg vervolgen…” geeft hij aan. Hij kent dit weggetje dus??? Wauw, dat had ik niet gedacht. Maar ik heb te vroeg gejuicht. Bij een splitsing blijkt hij het weggetje helemaal niet te kennen en komt de bekende tekst “begeeft u zich naar de geplande route alstublieft”.
Als we na wat geslinger uiteindelijk weer op een punt uitkomen waar we eerder waren rijd ik maar braaf terug naar waar ik het Nordic Walking-weggetje in ging. Rond blijven dwalen met onweer op komst en de wetenschap dat we geen mobieltje mee hebben en geen eten in de auto is misschien toch niet zo verstandig. Vanuit het startpunt pakt de navigatie de normale route gelukkig weer op.
We komen aan in Willingen en doen boodschappen bij een Rewe. We slaan boodschapjes in en als we weer buiten komen vallen de eerste druppels van de regen. We laden snel de spullen in de auto en rijden weer richting ons park. Onderweg komen we in dikke regenbuien, waarbij het zicht zeer slecht is. Maar gelukkig is het wanneer we bij het park aankomen droog. Thuis eten we hotdogs van Bockworst en pakken onze spulletjes voor het zwembad. De temperatuur is inmiddels flink gedaald. Was het ’s morgens nog dik 25 graden, inmiddels is het nog maar iets van 18 ofzo. Met jasjes aan gaan we dus naar het zwembad toe. Daar vermaken we ons weer heerlijk en sluiten af met een paar ritjes van de glijbaan. De meisjes weten er steeds nog één laatste ritje aan te smokkelen, maar dan is het toch echt tijd om terug te gaan. Thuis tandjes poetsen en naar bedje toe. Hopen op een betere nacht.
Terwijl ik dit schrijf is inmiddels de regen ook boven het park begonnen. Maar wij zitten gelukkig lekker droog binnen. Hopelijk is het morgen overdag weer droog en kunnen we weer leuke dingen beleven. Het voelt heerlijk hier… het is echt vakantie.
Dixidito 